در این مقاله به شما نشان می دهیم که چگونه یک هواپیمای کنترلی بسازید. این دستورعمل‌ها باید هنگام طراحی و ساخت هر هواپیمای کنترلی رعایت شود.
مرحله اول : پیدا کردن هدف در ساخت هواپیما مدل
در وهله‌ی اول باید از خود بپرسید چرا می‌خواهید یک هواپیما مدل بسازید؟ می‌تواند برای تفریح باشد یا می‌توان با نصب دوربین از اطراف عکاسی کرد.
مرحله دوم : انتخاب لوازم الکترونیکی
موتور و باتری
موتور و باتری را طوری انتخاب کنید که نیروی رانش و زمان پرواز مناسب را به شما بدهد. پس از انجام این کار، میتوانید یک اسپیدکنترل (کنترل کننده سرعت الکترونیکی) را انتخاب کنید که بتواند آمپراژ ( مقدار جریان برحسب آمپر) را کنترل کند.
با استفاده از این معادله، (زمان پرواز(دقیقه) = ظرفیت باتری(آمپر بر ساعت) / کشش آمپر موتور(آمپر)*48) قانون 80درصدی را در نظر می‌گیرد که باعث می‌شود فقط 80 درصد باتری شما تخلیه شود.
گیرنده
تعیین کنید که چه رادیوکنترل‌هایی برای هواپیمای خود می‌خواهید و یک گیرنده مناسب بخرید.
سروو و BEC
برای هواپیماهای بزرگ ترجیحا از سرووهای بزرگ‌تر استفاده کنید.
رگلاتور برق را مستقیما از باتری می‌گیرد و ولتاژ را را به سطح دلخواه کاهش می‌دهد و فقط به سرووها و گیرنده برق می‌فرستد.
مرحله سوم : تخمین وزن کل هواپیما
در این مرحله، با انتخاب تمام وسایل الکترونیکی هواپیمای خود میتوانید وزن آنها را جمع بزنید و میزان وزن خود بدنه هواپیما و اشیا حاشیه‌ای را اضافه کنید. (معمولا وزن کل می‌تواند 2 الی 4 برابر وزن کل وسایل الکترونیکی باشد.)
مرحله چهارم : محاسبه وزن wing loading (نسبت وزن غیر خالص هواپیما تقسیم بر سطح آن)
حال که یک تخمین از وزن کلی دارید، میتوانید از هندلینگ پرواز مورد نظر (متاُثر از بارگذاری بال) برای محاسبه کل مساحت بال مورد نیاز هواپیما برای پرواز استفاده کنید.
هر چقدر wing loading شما کمتر باشد بهتر است. میتوانید برای مدل خود از رده گلایدر شروع کنید، زیرا به احتمال زیاد پس از ساخت آن سنگین‌تر از آن چیزی شود که محاسبه کردید، که مدل شما را در رده آموزشی قرار می‌دهد که مدل مناسبی برای تفریح و سرگرمی است.
در مقاله انواع هواپیما مدل میتوانید با رده‌های مختلف آشنا شوید.
مرحله پنجم : طول بالها
اکنون که کل مساحت بال مورد نیاز بال را دارید، میتوانید با تقسیم آن عدد طول و وتر (عرض بال از جلو به عقب) بال را پیدا کنید.
هر ترکیبی از وتر و طول بال که برای به دست آوردن مساحت بال شما چند برابر شود، کارساز خواهد بود، اما نسبت ابعاد نیز مختلف است.شما میتوانید نسبت ابعاد بال را با تقسیم وتر بال بر طول بال بیابید.
بالها با نسبت ابعاد پایین‌تر برای مدل آکروباتیک بیشتر استفاده می‌شود.
مرحله ششم : طراحی بخش بدنه و دم هواپیما
دم :
از آنجایی که ابعاد بال شما از قبل تعیین شده است، اکنون میتوانید دم و بدنه آن را طراحی کنید. برای دم، مساحت تثبیت کننده افقی حدود 25% و 35% از سطح بال باشد.
برای تثبیت کننده عمودی، فقط مساحت آن را در حدود نصف تثبیت کننده افقی قرار دهید.
بدنه هواپیما :
تا زمانی که مرکز ثقل را به درستی پیدا کنید، بدنه هواپیما می‌تواند هر طولی که می‌خواهید (تا حدی مشخص) باشد.
در حین ترسیم مدل خود، بدنه‌ای بسازید که هواپیما را زیبا جلوه دهد.
مرحله هفتم : چگونگی حمل هواپیما
اگر در حال ساخت یک هواپیما مدل بزرگ هستید، ممکن است در حمل و نقل آن دچار مشکل شوید. برای هواپیما مدل بزرگ باید قابلیت تکه تکه و سرهم شدن مجدد را داشته باشد. بهترین راه برای کوچک‌تر کردن هواپیما برای حمل و نقل آسان قابلیت جداسازی بال‌هاست.
مرحله هشتم : آغاز ساخت هواپیما مدل
زمانی که طراحی مقیاسی هواپیمای خود را کامل کردید، میتوانید آن طرح‌ها را روی تخته فوم پیاده کنید. توصیه می‌شود برای ساخت هواپیما کنترلی خود از تخته فوم استفاده کنید، زیار کار با آن و چسباندن آن بسیار آسان است.
مرحله نهم : ساخت بدنه
میتوانید با تقسیم پلان‌های طراحی شده به سه قسمت شروع کنید تا طرح شما راحت‌تر روی فوم قرار گیرد. قسمت دم، قسمت مرکزی و بینی هواپیما.
مرحله دهم : نصب تجهیزات الکترونیکی و تثبیت کننده عمودی و افقی
در ادامه تمام قطعات الکترونیکی را که در بدنه قرار دارند را وصل کنید. میتوانید ESC2 و BEC را در قسمت بیرونی بدنه وصل کنید تا در حین پرواز توسط جریان هوا خنک شوند.
گیرنده را با چسب حرارتی به بدنه بچسبانید. با چسب باتری‌ها را در جای خود قرار دهید. همچنین روی تثبیت کننده عمودی چسب بزنید و سروو سکان را مستقیما روی استابلایزر بچسبانید.
تثبیت کننده افقی را برش دهید. با کاتر برای بریدن فوم تا نیمه استفاده کنید تا لولای الویتور را درست کنید. سپس یک مورب 45 درجه‌ای از هر طرف برش دهید تا بتواند آزادانه حرکت کند. این همچنین برای لولای سکان، فلپ و آیلرون استفاده می‌شود.
سپس یک مربع برای سروو برش دهید و آن را درست روی تثبیت کننده افقی بچسبانید.
مرحله یازدهم : ساختن پایه موتور قوی
اگر می‌خواهید پایه موتور شما محکم باشد و با روشن شدن کنده نشود به نکات زیر دقت کنید :
- دو تکه فوم عایق ضخیم که از قبل بریده شده‌اند را به هم بچسبانید و داخل بدنه قرار دهید. ( در تماس با کف و کناره‌های بدنه)
- این بلوک فوم را روی دو طرف بدنه و پایین آن بچسبانید. توصیه می‌شود از ترکیب چسب چوب و حرارتی استفاده کنید. چسب حرارتی فوم را در جای خود نگه می‌دارد تا چسب چوب خشک شود.
- دو ست 2 عدد چوب بستنی را به هم بچسبانید. سپس این 2تکه را با چسب چوب و چسب حرارتی روی فوم بچسبانید. دقت داسته باشید که فاصله آنها با فاصله روی موتور بین سوراخ‌های پیچ یکسان باشد.
- وقتی چسب خشک شد، میتوانید موتور را روی چوب بستنی پیچ کنید و یک پایه موتور بسیار قوی خواهید داشت.
مرحله دوازدهم : ساخت بالها
- با چسباندن صفحات فوم به هم ،به طول مناسب بال هواپیما خود برسید. برای عرض فوم مورد نیاز، وتر بال را بگیرید و آن را ضرب در 2 کنید. در نظر داشته باشید که سطوح کنترلی آیلرون و فلپ (اگر از هر دو استفاده می‌کنید) باید از سطح پایین بال بیرون بزند تا بتوانند حرکت کنند.
- برای مقاومت در برابر نیروها در طول پرواز (مخصوصا در مدل‌های بزرگ)، باید بال هواپیمای شما بسیار قوی باشد. میتوانید برای بالا بردن مقاومت بالها از چوب بالسا و اسپار فوم (در یک هواپیمای بال ثابت، اسپار اغلب عضو ساختاری اصلی بال است که به صورت عرضی در زوایای قائم (یا حدوداً بسته به جابجایی بال) به سمت بدنه حرکت می کند. اسپار بارهای پروازی و وزن بالها را در حالی که روی زمین است حمل می کند.) استفاده کنید.
- در مرحله بعد سرووها را بچسبانید تا سیم‌ها در قسمت داخلی بال قرار گیرند و سیم را از سوراخ کوچکی در مرکز بال خارج کنید. (تا بتوانید آنها را به گیرنده‌های خود متصل کنید)
- اکنون باید مقدار زیادی چسب روی اسپار فوم بمالید و به سرعت بال را تا کنید و تا زمانی که چسب خشک می‌شود، آن را صاف نگه دارید. مطمئن شوید که بال پیچ خورده نباشد، زیرا ممکن است در پرواز مشکل ایجاد شود.
مرحله سیزدهم : جایگذاری بال روی بدنه
اکنون باید مرکز ثقل بدنه را پیدا کنید تا بدانید بال را کجا باید سوار کنید. باتری‌ها را در یک نقطه خنثی قرار دهید، بنابراین میتوانید آنها را چند سانتی متر به جلو یا عقب ببرید ، سپس انگشتان خود را روی بدنه هواپیما قرار دهید تا زمانی که به تعادل برسد. این نقطه را علامت بزنید، این نقطه باید با 30% وتر بال شما مطابقت داشته باشد. حالا محل قرار گرقتن لبه جلو و لبه عقب روی بدنه را علامت بزنید. این جایی است که میله‌های چوب بالسا را روی بدنه قرار می‌دهید.
از یک جسم نوک تیزمانند پیچ‌گوشتی برای ایجاد سوراخ اولیه میله‌ها بالسا استفاده کنید. سپس آنها را از درون هر دو دیواره بدنه قشار دهید. اطمینان حاصل کنید حدود 2 الی 2.5 سانتی میتر از هر طرف بدنه بیرون زده باشد.
مرحله چهاردهم : وصل کردن شیپوری و میله فشاری
در ادامه شما باید حرکت سرووها را به کنترل منتقل کنید.
- با استفاده از ورق پلاستیکی میتوانید شیپوری مورد نیاز خورد را برش دهید.
- یک خط مستقیم از بازوی سروو به سطح کنترل برش دهید و یک شکاف در سطح کنترل برشدهید تا بتوانید شیپوری را از طریق آن حرکت دهید. برای پاره نشدن شیپوری قسمت صاف آن را در پایین سطح کنترل قرار دهید. یک سوراخ کوچک در سطح ورقه پلاستیکی ایجاد کنید و میله فشاری را عبور دهید.
- شیپوری را بچسبانید.
- یک سر میله فشاری را خم کنید و به بازوی سروو متصل کنید، سر دیگر را به شیپوری وصل کنید و انتهای میله را خم کنید. (ابتدا مطمئن شوید سطح کنترل در حال خنثی قرار دارد.)
- سیم اضافه میله فشار را برش دهید و بازوی سرو را باز کنید. سپس بازوی سروو را به سروو پیچ کنید.
مرحله پانزدهم : ابزار فرود
در مرحله‌ی بعدی باید تصمیم بگیرید که برای هواپیما مدل خود ابزار فرود می‌خواهید یا خیر؟ اگر جواب شما مثبت است، میتوانید از سبک taildragger استفاده کنید که در آن 2 چرخ در جلو و یک چرخ کوچک در عقب قرار دارد.
مرحله شانزدهم : تست تعادل
یک علامت کوچک روی هر لبه‌ی بال به فاصله 25 الی 35 درصد از لبه جلویی بال بزنید. وقتی انگشت خود را روی علامت قرار می‌دهید، در حالت تعادل دماغه هواپیما مقداری پایین‌تر باشد.
اکنون با تنطیم هواپیما در حالت پرواز (مطمئن شوید همه‌ی سطوح کنترل خنثی هستند، به خصوص الویتور) آن را بردارید، بالای سر خود قرار دهید، بدوید و برای یک یا دو ثانیه هواپیمای خود را رها کنید. اگر در آن دو ثانیه دماغه مدل شما مقدار کمی رو به پایین می‌آید، به خوبی متعادل است. اگر بیش از مقداری سر خم کند، دماغه هواپیمای شما سنگین است. اگر به سمت بالا برود و به عقب بچرخد، دم سنگین است.
مرحله هفدهم : تست جهت کنترل و چرخش موتور
باتری فرستنده خود را وصل و آن را روشن کنید و حرکت هر جوی استیک را بررسی کنید، مطمئن شوید که در جهت درست حرکت می‌کنند. روی فرستنده شما باید نحوه‌ی کار با آن نوشته شده باشد (اگر روی خود فرستنده نبود میتوانید از روی سایت پیدا کنید) که به شما بگوید هر کدام چه چیزی را کنترل می‌کند.
مرحله هجدهم : تست برد Range check
قبل از اینکه از هواپیما مدل خود استفاده کنید، باید یک آزمایش برد انجام دهید تا مطمئن شوید سیگنال رادیویی قوی دارید.
فرستنده‌ها متفاوت هستند، بنابراین راهنمای خود را بررسی کنید تا ببنید چگونه اینکار را انجام دهید. هنگامی که در حالت “بررسی محدوده” قرار گرفتید،در حالی که کنترل‌ها را حرکت می‌دهید، در یک دایره بزرگ اطراف هواپیمای خود راه بروید و اطمینان حاصل کنید که همیشه کنترل هواپیما را در اختیار دارید.
اکنون شما آماده پرواز هستید. مطمئن شوید که باتری شما کاملا شارژ شده باشد تعادل مدل خود را برای آخرین بار بررسی کنید. انتظار داشته باشید که هواپیما ناپایدار باشد و برای کنترل‌های تهاجمی آماده باشید.